حقّ سبحانه در مرتبه ی ظاهر و حس و وهم و عقل، موصوفی است که قابل رؤیت نیست؛ ولی به حسب واقع، موجودی است که به واسطه ی احاطه ی ذاتی خود، زیر پرده ی خفا نمی رود. بنابراین حاضر است ولی نه به معنی محدودیت، و غائب است از احاطه ی حس و وهم و عقل است، ولی نه به معنی مفقودیت که خاصّه ی غیبت می‌باشد.